Zakładka Stół montażowy

Po wy­bra­niu za­kład­ki Stół mon­ta­żo­wy zo­ba­czy­my ele­men­ty in­ter­fej­su po­ka­za­ne na Fot. 1.

Za po­mo­cą fun­kcji do­stęp­nych na tej za­kład­ce mo­że­my do­ko­nać im­po­zy­cji stron za­war­tych w pli­ku PDF (zo­bacz film Im­po­zy­cja).

W po­lach edy­cyj­nych Mon­taż na for­ma­cie usta­la­my for­mat zmon­to­wa­ne­go do­ku­men­tu. Uwa­ga – aby przy­spie­szyć dzia­ła­nie pro­gra­mu, mon­taż mo­że od­by­wać się w try­bie wi­do­ku Pod­glą­du mon­ta­żo­we­go (iko­na nad li­stą stron). Roz­miar for­ma­tu mon­ta­żo­we­go mo­że być usta­lo­ny rę­cznie (za po­mo­cą pól edy­cyj­nych) lub mo­że być wy­bra­ny z roz­wi­ja­nej li­sty znaj­du­ją­cej się za oma­wia­ny­mi po­la­mi edy­cyj­ny­mi. Po­zy­cja for­mat użyt­ko­wni­ka na wspo­mnia­nej li­ście usta­wi zaw­sze ak­tual­ny roz­miar ar­ku­sza na ta­ki, któ­ry jest zde­fi­nio­wa­ny w pli­ku.

Za roz­wi­ja­ną li­stą znaj­dzie­my po­le edy­cyj­ne opi­sa­ne + oraz przy­cisk . Uży­cie te­go przy­cis­ku spo­wo­du­je po­więk­sze­nie ak­tual­ne­go for­ma­tu o war­tość edy­to­wa­ną w są­sie­dnim po­lu edy­cyj­nym (Uwa­ga – po­da­nie war­to­ści ujem­nej spo­wo­du­je zmniej­sze­nie ak­tual­ne­go for­ma­tu).

Ni­żej znaj­dzie­my prze­łą­cznik Orien­ta­cja ar­ku­sza, za po­mo­cą któ­re­go usta­la­my orien­ta­cję ar­ku­sza mon­ta­żo­we­go.

W po­lu edy­cyj­nym Li­czba kart w skład­ce edy­tu­je­my li­czbę ar­ku­szy, któ­ra bę­dzie je­dną skład­ką w wy­dru­ko­wa­nym ma­te­ria­le. Np. je­śli mon­tu­je­my dwie stro­ny A4 na je­dnym ar­ku­szu A3 i Li­czba kart w skład­ce wy­no­si 1, to po je­dnej stro­nie ar­ku­sza zo­sta­ną wy­dru­ko­wa­ne stro­ny 2 i 3, a po dru­giej – 1 i 4. Je­śli na­to­miast Li­czba kart w skład­ce wy­no­si 2 to zo­sta­ną wy­dru­ko­wa­ne dwa ar­ku­sze na je­dną skład­kę, przy czym na pier­wszym ar­ku­szu bę­dą po je­dnej stro­nie stro­ny 2 i 7, a po dru­giej – 1 i 8, a na dru­gim ar­ku­szu – stro­ny 4 i 5 oraz 3 i 6.

Po­la edy­cyj­ne Mar­gi­ne­sy po­zwa­la­ją edy­to­wać wiel­kość mar­gi­ne­sów: le­we­go i gór­ne­go – nie­za­leż­nie dla pa­rzy­stych i nie­pa­rzy­stych stron wy­dru­ku (przy czym po­ję­cie stro­ny pa­rzy­ste i nie­pa­rzy­ste jest wzglę­dne – cho­dzi o dwie stro­ny tej sa­mej za­dru­ko­wa­nej kar­tki, z któ­rych je­dną na­zy­wam stro­ną le­wą, a dru­gą – pra­wą. Trze­ba doś­wiad­czal­nie do­brać pa­ra­me­try mar­gi­ne­sów dla okreś­lo­nych sche­ma­tów mon­ta­żo­wych). Po­zwa­la to zgrać po­la za­dru­ku na ar­ku­szu dru­ko­wa­nym, tak aby za­dru­ko­wa­ne ob­sza­ry po­kry­wa­ły się. Edy­to­wa­ne tu prze­su­nię­cia mo­gą być za­ró­wno do­dat­nie jak i ujem­ne.