123

Attention! The website uses cookies to offer you better browsing experience. Find out more on Privacy Policy. Now your browser has blocked cookies. This information will be displayed until you enable cookies in your browser.
I understand and accept cook­ies!
*
:
DC
#
/
o
[
]
Z
U
H

In­ter­pre­ter

Oma­wia­ny tu in­ter­pre­ter mo­że pra­co­wać w trzech try­bach:

  1. Tryb zwyk­ły (pod­sta­wo­wy)
    Tryb zwyk­ły jest „nor­mal­nym” (pod­sta­wo­wym) try­bem pra­cy. Włą­cza­my go iko­ną Tryb zwykły lub po­le­ce­niem     Tryb zwyk­ły z me­nu Wi­dok. Po­zo­sta­łe dwa try­by (tj.: Kro­ko­wy z pre­kom­pi­la­cją i Kro­ko­wy rze­czy­wi­sty) umoż­li­wia­ją ana­li­zę pli­ków post­scrip­to­wych i prze­zna­czo­ne są dla pro­gra­mi­stów chcą­cych pro­gra­mo­wać w tym ję­zy­ku. Je­śli op­cja Na­rzę­dzia dla pro­gra­mi­stów (w me­nu Op­cje) jest wy­łą­czo­na, to tryb pod­sta­wo­wy jest je­dy­nym do­stęp­nym i nie ma po­trze­by wy­bie­ra­nia go wspo­mnia­ną iko­ną.

  2. Tryb kro­ko­wy z pre­kom­pi­la­cją
    Ten tryb (i opi­sa­ny ni­żej     Tryb kro­ko­wy rze­czy­wi­sty) umoż­li­wia­ją ana­li­zę pli­ków post­scrip­to­wych oraz wspo­ma­ga­ją pro­gra­mi­stów chcą­cych two­rzyć pro­gra­my post­scrip­to­we w ich pi­sa­niu i uru­cha­mia­niu. Aby try­by te by­ły do­stęp­ne, na­le­ży włą­czyć op­cję Na­rzę­dzia dla pro­gra­mi­stów (w me­nu Op­cje).

    Po włą­cze­niu op­cji Na­rzę­dzia dla pro­gra­mi­stów do­stęp­na sta­nie się iko­na Tryb krokowy z prekompilacją (oraz op­cja Tryb kro­ko­wy z pre­kom­pi­la­cją w me­nu Wi­dok). Wspo­mnia­ną iko­ną włą­czy­my oma­wia­ny tu tryb pra­cy, w któ­rym plik jest naj­pierw wczy­ty­wa­ny do pa­mię­ci i dzie­lo­ny na to­ke­ny i da­ne. Tak ob­ro­bio­ne da­ne są wy­świet­la­ne na li­ście Kod pro­gra­mu (Fot. 1.):

Fot. 1.
Ok­no In­ter­pre­te­ra Post­Scrip­tu w try­bie kro­ko­wym

  1. Te­raz iko­ną Wykonaj jeden krok (lub kla­wi­szem En­ter) po­wo­du­je­my in­ter­pre­ta­cję ko­lej­nych wpi­sów na tej li­ście. Je­śli wpis na li­ście za­wie­ra li­czbę lub zmien­ną, to jest ona prze­no­szo­na na stos (li­sta na­zwa­na Stos ope­ran­dów), je­śli wpis na li­ście Kod pro­gra­mu za­wie­ra ope­ra­tor, to po­bie­ra on wy­ma­ga­ną li­czbę pa­ra­me­trów ze sto­su (li­sta Stos ope­ran­dów) i od­kła­da wy­nik na ten sam stos. Po­zo­sta­łe li­sty wi­do­czne w try­bie kro­ko­wym po­zwa­la­ją pod­glą­dać za­war­tość ele­men­tów znaj­du­ją­cych się na sto­sie głó­wnym oraz na dwóch sto­sach po­moc­ni­czych (li­sty Stos sło­wni­ko­wy i Stos gra­ficz­ny).

    Iko­na Następne polecenie na li­ście Kod pro­gra­mu po­ka­zu­je to po­le­ce­nie, któ­re zo­sta­nie wy­ko­na­ne w na­stęp­nym kro­ku. Pod­czas nor­mal­ne­go wy­ko­ny­wa­nia ko­du wskaź­nik wy­ko­na­nia na­stęp­nej ope­ra­cji prze­su­wa się au­to­ma­tycz­nie. Moż­na je­dnak za po­mo­cą kla­wi­szy kur­so­ra z je­dno­cześ­nie przy­trzy­ma­nym kla­wi­sze Ctrl prze­su­nąć ten wskaź­nik w do­wol­ne miej­sce.

    W try­bie kro­ko­wym mo­że­my wspo­ma­gać się do­dat­ko­wy­mi fun­kcja­mi:
    • Wy­ko­naj do pun­ktu za­trzy­ma­nia Do punktu zatrzymania – pro­gram zo­sta­nie wy­ko­na­ny do tej po­zy­cji na li­ście Kod pro­gra­mu, przy któ­rej usta­wi­my zna­cznik (pun­kty za­trzy­ma­nia mo­gą być za­pi­sy­wa­ne na dys­ku za po­mo­cą iko­ny Zapisz punkty zatrzymania, dzię­ki cze­mu po po­wtór­nym ot­war­ciu pli­ku bę­dą one na­dal usta­wio­ne).

    • Wy­ko­naj ca­łość Wykonaj całość – (wy­ko­nu­je wszyst­kie po­le­ce­nia od bie­żą­ce­go do koń­ca).

    • Szu­kaj Szukaj – wy­szu­ku­je i pod­świet­la po­zy­cję na li­ście Kod pro­gra­mu, któ­ra za­wie­ra tekst znaj­du­ją­cy się w po­lu edy­cyj­nym znaj­du­ją­cym się przed tą iko­ną.

    Ze wzglę­du na fakt, że plik post­scrip­to­wy mo­że za­wie­rać da­ne bi­nar­ne – nie wszyst­kie pli­ki mo­gą być w try­bie Kro­ko­wym z pre­kom­pi­la­cją pra­wid­ło­wo zin­ter­pre­to­wa­ne.

    Otóż je­śli w pli­ku znaj­du­ją się da­ne bi­nar­ne, to za ich in­ter­pre­ta­cję od­po­wie­dzial­ny jest to­ken znaj­du­ją­cy się bez­po­śre­dnio przed ty­mi da­ny­mi.

    Tak więc do­pie­ro po wy­ko­na­niu te­go to­ke­nu, pro­gram bę­dzie wie­dział ile da­nych po nim na­stę­pu­ją­cych po­win­no być po­trak­to­wa­nych ja­ko da­ne i w ten spo­sób zo­sta­nie zi­den­ty­fi­ko­wa­ne miej­sce, w któ­rym w pli­ku znaj­du­je się ko­lej­ny to­ken. Po­nie­waż w try­bie Kro­ko­wym z pre­kom­pi­la­cją to­ke­ny nie są wy­ko­ny­wa­ne na bie­żą­co, je­śli plik za­wie­ra da­ne bi­nar­ne – od­na­le­zie­nie to­ke­nu za blo­kiem bi­nar­nym nie jest moż­li­we.

  1. Tryb kro­ko­wy rze­czy­wi­sty
    Ten tryb włą­czy­my iko­ną Tryb krokowy rzeczywisty i jest on po­łą­cze­niem dwóch wy­mie­nio­nych wy­żej try­bów. A więc plik jest ana­li­zo­wa­ny i to­ke­ny są umie­szcza­ne na li­ście     Kod pro­gra­mu. Ale da­ne za po­zy­cją bie­żą­cą nie są ana­li­zo­wa­ne, stąd w przy­pad­ku da­nych bi­nar­nych bę­dą one zin­ter­pre­to­wa­ne pra­wid­ło­wo i pro­gram bę­dzie mógł pra­wid­ło­wo przejść do to­ke­nu na­stę­pu­ją­ce­go po da­nych bi­nar­nych.

    Ten tryb wy­ko­rzy­stu­je­my do ana­li­zy pli­ków (np. w przy­pad­ku po­szu­ki­wa­nia błę­dów) za­wie­ra­ją­cych da­ne bi­nar­ne. Wy­bo­ru try­bu pra­cy kro­ko­wej (iko­na Tryb krokowy z prekompilacją lub Tryb krokowy rzeczywisty ) do­ko­nu­je użyt­ko­wnik (nie ma moż­li­wo­ści stwier­dze­nia, czy w pli­ku są da­ne bi­nar­ne przed zin­ter­pre­to­wa­niem pli­ku, tak więc moż­li­we jest, że przy nie sprzy­ja­ją­cym ukła­dzie da­nych w try­bie kro­ko­wym pro­gram wy­ko­na nie­do­zwo­lo­ną ope­ra­cje – błąd kry­tycz­ny). W ta­kiej sy­tua­cji na­le­ży uru­cho­mić pro­gram po­no­wnie i ana­li­zo­wać plik w oma­wia­nym tu try­bie.

    Pli­ki PDF mo­gą być in­ter­pre­to­wa­ne al­bo w try­bie pod­sta­wo­wym, al­bo w try­bie kro­ko­wym rze­czy­wi­stym. In­ter­pre­ta­cja kro­ko­wa pli­ku PDF prze­bie­ga dwu­e­ta­po­wo. Bez­po­śre­dnio po ot­war­ciu pli­ku mo­że­my ana­li­zo­wać kro­ko­wo dzia­ła­nie pro­gra­mu (na tym eta­pie nie są ot­wie­ra­ne po­szcze­gól­ne stro­ny, ale wczy­ty­wa­na jest struk­tu­ra do­ku­men­tu).

    Mo­że­my też iko­ną Wykonaj całość spo­wo­do­wać prze­a­na­li­zo­wa­nie tej struk­tu­ry i wczy­ta­nie do pa­mię­ci wszyst­kich po­trzeb­nych obiek­tów. Po wczy­ta­niu struk­tu­ry do­ku­men­tu pro­gram za­trzy­ma się, a my mo­że­my prze­jrzeć za­war­tość po­szcze­gól­nych obiek­tów. Te­raz na­le­ży wy­brać (na pas­ku sta­nu pro­gra­mu) stro­nę, któ­ra chce­my ot­wo­rzyć (to spo­wo­du­je do­da­nie od­po­wie­dnich po­le­ceń do li­sty z ko­dem pro­gra­mu) i od tej chwi­li mo­że­my kro­ko­wo wy­ko­ny­wać po­szcze­gól­ne po­le­ce­nia gra­ficz­ne przy­pi­sa­ne wy­bra­nej stro­nie.

Po włą­cze­niu Op­cji dla pro­gra­mi­stów ma­my ró­wnież do­stęp­ne do­dat­ko­we, opi­sa­ne ni­żej fun­kcje w me­nu głó­wnym pro­gra­mu:

  1. W me­nu Edy­cja:
    • Cof­nij – od­wo­łu­je ostat­nią ope­ra­cję edy­cyj­ną wy­ko­na­ną na li­ście Kod pro­gra­mu.

    • Usuń – usu­wa pod­świet­lo­ną po­zy­cję z li­sty Kod pro­gra­mu. Je­śli na li­ście nie ma pod­świet­lo­nej po­zy­cji usu­wa­na jest po­zy­cja ozna­czo­na iko­ną Następne polecenie.

    • Wstaw (kla­wisz In­sert) – fun­kcja wsta­wia pu­stą po­zy­cję nad pod­świet­lo­ną po­zy­cję na li­ście Kod pro­gra­mu. Je­śli na li­ście nie ma pod­świet­lo­nej po­zy­cji, wol­na po­zy­cja jest wsta­wia­na nad po­zy­cję ozna­czo­ną iko­ną Następne polecenie.

    • Edy­tuj (kla­wisz F2) – fun­kcja ot­wie­ra do edy­cji wy­bra­ną po­zy­cję na li­ście Kod pro­gra­mu. Ot­war­cie to po­le­ga na usta­wie­niu kur­so­ra na po­cząt­ku wy­bra­nej do edy­cji po­zy­cji. Po za­koń­cze­niu edy­cji da­nej po­zy­cji za­my­ka­my edy­cję kla­wi­szem En­ter. Spo­wo­du­je to au­to­ma­tycz­ne wsta­wie­nie wol­nej po­zy­cji za edy­to­wa­ną po­zy­cją i prze­nie­sie­nie kur­so­ra do tej po­zy­cji. Aby wyjść z try­bu edy­cji bez za­twier­dza­nia wpro­wa­dzo­nych zmian na­le­ży użyć kla­wi­sza Esc.

  2. W me­nu Op­cje:
    • Tryb bez­po­śre­dni – po­le­ce­nie wy­ko­nu­je ope­ra­tor exe­cu­ti­ve, któ­ry wpro­wa­dza nas w bez­po­śre­dni tryb pra­cy in­ter­pre­te­ra. W try­bie tym po­ja­wi się do­dat­ko­we okien­ko z kur­so­rem, w któ­rym mo­że­my wpi­sy­wać po­le­ce­nia ję­zy­ka Post­Script, któ­re po za­twier­dze­niu kla­wi­szem En­ter bę­dą na­tych­miast wy­ko­ny­wa­ne. Z try­bu exe­cu­ti­ve wy­cho­dzi­my po­le­ce­niem quit.

  3. W me­nu Ak­cja:
    • Na po­czą­tek (Ctrl + Ho­me) Na początek – po­wo­du­je prze­skok na po­czą­tek ana­li­zo­wa­ne­go pli­ku.

    • Je­den krok (En­ter) Wykonaj jeden krok – po­wo­du­je wy­ko­na­nie ko­lej­ne­go po­le­ce­nia w try­bie kro­ko­wym.

    • Je­den krok bez wcho­dze­nia do pro­ce­dur (Ctrl + En­ter) – dzia­ła jw., ale je­śli ko­lej­ny krok po­wo­do­wał­by wy­ko­na­nie pro­ce­du­ry, to jest ona wy­ko­ny­wa­na w ca­ło­ści (bez ana­li­zy kro­ko­wej).

    • Do pun­ktu za­trzy­ma­nia (Ctrl + B) Do punktu zatrzymania – wy­ko­nu­je pro­gram do naj­bliż­sze­go pun­ktu za­trzy­ma­nia.

    • Wy­ko­naj ca­łość (Ctrl + R) Wykonaj całość – wy­ko­nu­je pro­gram do koń­ca lub do naj­bliż­sze­go ope­ra­to­ra show­pa­ge.

    • Wy­ko­naj od bie­żą­cej po­zy­cji do koń­ca – wy­ko­nu­je kod do koń­ca pro­gra­mu.

    • Wczy­taj pun­kty za­trzy­ma­nia – wczy­tu­je za­pi­sa­ne wcześ­niej pun­kty za­trzy­ma­nia.

    • Za­pisz pun­kty za­trzy­ma­nia Zapisz punkty zatrzymania – za­pi­su­je na dys­ku pun­kty za­trzy­ma­nia. Pun­kty za­trzy­ma­nia są za­pi­sy­wa­ne w pli­ku o naz­wie zwią­za­nej z naz­wą ob­ra­bia­ne­go do­ku­men­tu, stąd każ­dy ob­ra­bia­ny plik mo­że mieć za­pi­sa­ne nie­za­leż­nie pun­kty za­trzy­ma­nia przy­pi­sa­ne do nie­go.

    • Wy­czyść pun­kty za­trzy­ma­nia – usu­wa z li­sty Kod pro­gra­mu wszyst­kie za­zna­czo­ne pun­kty za­trzy­ma­nia.

»
«