PS, EPS i PDF

Jak już wspo­mnia­łem (O Post­Scrip­cie) Post­Script jest ję­zy­kiem pro­gra­mo­wa­nia. Plik post­scrip­to­wy jest więc pro­gra­mem kom­pu­te­ro­wym wy­ko­ny­wa­nym na urzą­dze­niu dru­ku­ją­cym. Nie ma pro­stej moż­li­wo­ści ot­war­cia ta­kie­go pli­ku i prze­kon­wer­to­wa­nia go na in­ny (moż­li­wy do wy­świet­le­nia przez pro­gram gra­ficz­ny nie po­sia­da­ją­cy in­ter­pre­te­ra) for­mat.

Aby do­ko­nać ta­kiej kon­wer­sji, na­le­ży pro­gram post­scrip­to­wy wy­ko­nać (czy­li zin­ter­pre­to­wać) i wy­ko­nać wszyst­kie ob­li­cze­nia w nim za­war­te. Tych ob­li­czeń do­ko­nu­ją pro­gra­my na­zy­wa­ne in­ter­pre­te­ra­mi Post­Scrip­tu.

EPS (en­cap­su­la­ted Post­Script) – to od­mia­na pli­ku post­scrip­to­we­go spre­pa­ro­wa­na spe­cjal­nie pod ką­tem wy­mia­ny da­nych mię­dzy pro­gra­ma­mi gra­ficz­ny­mi. Otóż, je­śli pro­gram gra­ficz­ny nie po­sia­da wbu­do­wa­ne­go in­ter­pre­te­ra, to pro­gram nie mo­że wy­świet­lić je­go za­war­to­ści, ale to nie przesz­ka­dza w je­go wy­ko­rzy­sta­niu. Plik ta­ki mo­że być po­trak­to­wa­ny jak czar­na skrzyn­ka i za­mie­szczo­ny w ram­ce pro­gra­mu gra­ficz­ne­go ja­ko kod pro­gra­mu post­scrip­to­we­go. W mo­men­cie dru­ko­wa­nia, ten kod zo­sta­nie włą­czo­ny do pli­ku wy­sy­ła­ne­go do dru­kar­ki i (je­śli dru­kar­ka ma wbu­do­wa­ny in­ter­pre­ter), zo­sta­nie na niej pra­wid­ło­wo wy­dru­ko­wa­ny.

Je­dy­ną niedo­go­dno­ścią ta­kie­go roz­wią­za­nia jest fakt, że ope­ra­tor do­ko­nu­ją­cy skła­du nie wi­dzi za­war­to­ści pli­ku. Aby ten prob­lem roz­wią­zać wpro­wa­dzo­no właś­nie for­mat EPS, w któ­rym mo­że być op­cjo­nal­nie za­mie­szczo­ny bit­ma­po­wy pod­gląd za­war­to­ści pli­ku.