Jak już wspomniałem (
O PostScripcie)
PostScript jest językiem programowania. Plik postscriptowy jest więc programem komputerowym wykonywanym na urządzeniu drukującym. Nie ma prostej możliwości otwarcia takiego pliku i przekonwertowania go na inny (możliwy do wyświetlenia przez program graficzny nie posiadający interpretera) format.
Aby dokonać takiej konwersji, należy program postscriptowy wykonać (czyli zinterpretować) i wykonać wszystkie obliczenia w nim zawarte. Tych obliczeń dokonują programy nazywane interpreterami PostScriptu.
EPS (encapsulated PostScript) – to odmiana pliku postscriptowego spreparowana specjalnie pod kątem wymiany danych między programami graficznymi. Otóż, jeśli program graficzny nie posiada wbudowanego interpretera, to program nie może wyświetlić jego zawartości, ale to nie przeszkadza w jego wykorzystaniu. Plik taki może być potraktowany jak czarna skrzynka i zamieszczony w ramce programu graficznego jako kod programu postscriptowego. W momencie drukowania, ten kod zostanie włączony do pliku wysyłanego do drukarki i (jeśli drukarka ma wbudowany interpreter), zostanie na niej prawidłowo wydrukowany.
Jedyną niedogodnością takiego rozwiązania jest fakt, że operator dokonujący składu nie widzi zawartości pliku. Aby ten problem rozwiązać wprowadzono właśnie format EPS, w którym może być opcjonalnie zamieszczony bitmapowy podgląd zawartości pliku.
Aplikacja zapisująca plik EPS może utworzyć podgląd zawartości pliku i podgląd ten zostanie zapisany razem z właściwym kodem postscriptowym. W tej sytuacji aplikacja, która chce skorzystać z takiego pliku, a nie posiada interpretera PostScriptu wyświetla operatorowi tylko ten podgląd. To rozwiązanie jest wystarczające do tego, by operator widział, co jest zawarte w pliku, natomiast nie wpływa absolutnie na jakość ostatecznego wydruku, gdyż (jak już wspomniałem), do drukarki zostanie wysłany właściwy kod postscriptowy.
Podsumowując pliki PS i EPS mają dokładnie taką samą strukturę i oba wymagają interpretera, aby wykonać ich pełny import. Natomiast pliki EPS posiadają dodatkowy podgląd pozwalający na podejrzenie jego zawartości bez konieczności jego interpretacji.
W odróżnieniu od PostScriptu –
PDF (Portable Document Format) – jest formatem zapisu danych (a nie językiem programowania).
Oznacza to, że w pliku PDF nie może być zmiennych, tak jak w pliku postscriptowym. Jednak specyfikacja pliku PDF została tak zaprojektowana, aby można go było otwierać za pomocą programu postscriptowego wykonywanego przez interpreter PostScriptu.
Tak też dzieje się i w naszym programie. Razem z interpreterem PostScriptu dostarczany jest specjalny program postscriptowy, który umożliwia otwieranie plików PDF.